CANADA: ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΥΣ ΕΝΤΥΠΩΣΗΣ ΓΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ


ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ: Γιάννης Πάντζος, Νάντια Τριανταφύλλου

Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς την μαγική επιρροή του πατέρα μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τι άνθρωπος θα ήμουνα εάν το  ανδρικό μου  πρότυπο δεν ήταν ο πατέρας μου .Δεν μπορώ να φανταστώ το μεγάλωμα μου χωρίς το κανάκεμα του πατέρα μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τα καλοκαίρια μου χωρίς τις πλάτες του πατέρα μου που με άντεχαν όλη τη μέρα για να κάνω βουτιές. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή χωρίς το σχόλιο του πατέρα μου.
Και την ίδια στιγμή ….

Δεν μπορώ να φανταστώ
 τις διαφορές των γονιών μου να μπαίνουν στην ζωή μου.

Δεν μπορώ να φανταστώ τα μίση των γονιών μου να δηλητηριάζουν την ψυχή μου.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα πάψεις πατέρα να με αγαπάς επειδή χώρισες την μαμά μου.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι εγώ θα μεγαλώσω χωρίς εσένα πατέρα.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι το δικό σας διαζύγιο θα το χρεωθώ εγώ.

Και φτάνω εδώ να πω ευχαριστώ μάνα που δεν άφησες τίποτε να με χωρίσει από τον πατέρα μου. Δεν άφησες τίποτε να φωλιάσει στην ψυχούλα μου και να με κάνει ανασφαλή, φοβισμένη, δειλή, μικρόψυχη, κομπλεξική  και τόσα άλλα …

Αλλά αυτό το έκανες εσύ μάνα, η δική μου μάνα.

Εσύ μάνα όμως , η άλλη, των άλλων παιδιών  πως μπορείς; Εσύ που μεγαλώνεις παιδιά και συνειδητά αποφασίζεις να τους στερήσεις τον πατέρα τους πως μπορείς; Εσύ που πάνω από το καλό των παιδιών σου βάζεις τα πάθη τα δικά σου πως αντέχεις; Εσύ μάνα που μεγάλωσες μέσα στην κοιλιά σου τα παιδιά σου πως αποφάσισες να τα ακρωτηριάσεις  στερώντας τους τον μισό τους δημιουργό; Τον πατέρα τους;  Εσύ μάνα που λες πως εγώ  είμαι η ζωή σου γιατί δε νοιώθεις αυτό που θέλω; Εσύ μάνα που όλο  λες ότι θυσίασες την ζωή σου για αυτό το παιδί  γιατί επέλεξες να χαλάσεις τη δική του ζωή στερώντας του τον πατέρα του;

Έχετε καταλάβει όλοι σας για τι πράγμα μιλάω. Και μιλάω για αυτές τις ψυχές πρώτη μέρα του χρόνου γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη πληγή από ένα παιδικό πρόσωπο δακρυσμένο, πικραμένο. Μιλάω για αυτά τα παιδιά που χωρίς να ρωτηθούν ποτέ και χωρίς να έχουν ποτέ δικαίωμα επιλογής βρέθηκαν στην μέση ενός παραλογισμού δεχόμενα όλη την πίεση που κατατρέχει ένα διαζύγιο. Μιλάω για αυτά τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς τον πατέρα τους. Όχι γιατί ο πατέρας τους πέθανε ή γιατί είναι αδιάφορος αλλά γιατί η ίδια τους η μάνα αποφάσισε να τους τον στερήσει.  Όμως  εδώ, υπάρχει ένα τρομακτικό, όμως….

Δεν  υπάρχει μεγαλύτερη απώλεια για ένα παιδί από την απώλεια του εν ζωή γονιού του. Δεν υπάρχει χειρότερη κι αγιάτρευτη χαρακιά στην ψυχή ενός παιδιού από την στέρηση του πατέρα του. Την στέρηση όχι από φυσικά αίτια , επαναλαμβάνω, την στέρηση από επιλογή της μάνας του.

Γράφω για αυτά τα παιδιά γιατί σήμερα , πρώτη μέρα του χρόνου, θα πάρουν ευχές από όλους εκτός από τον ΕΝΑ. Τον πατέρα. 

Γράφω για αυτά τα παιδιά που η ψυχή τους ελπίζει στην επιστροφή του πατέρα αλλά η λογική της μητέρας τους άλλα τους υπαγορεύει. Γιατί αυτά τα παιδιά μέχρι να ωριμάσουν και να καταλάβουν τι τους συμβαίνει δεν έχουν δική τους λογική. Έχουν μόνο ότι τους υπαγορεύει η μητέρα τους. Γιατί μόνο αυτή νοιώθουν ότι έχουν, εκείνη είναι το αποκούμπι τους η ασφάλεια τους.  Ο πατέρας τους είναι απών. Όχι γιατί το θέλει εκείνος αλλά τα παιδιά αυτό δεν το γνωρίζουν. Κι έτσι μεγαλώνουν με την απόρριψη του. Και μασάνε ολημερίς την «καραμέλα» που τους σερβίρεται: «είμαστε καλύτερα χωρίς αυτόν».  Κι αυτή η «καραμέλα» γίνεται βίωμα, συνήθειο, και φτάνουν κι εκείνα να λένε : «δεν σε θέλω πατέρα, είμαι καλύτερα χωρίς εσένα». Πως όμως μπορεί να κρίνει ένα παιδί όταν από μικρό μεγαλώνει  χωρίς τον πατέρα του; Όταν από μικρό ακούει την μάνα που αγαπά να μιλάει άσχημα, υβριστικά, υποτιμητικά για τον πατέρα του;  Πως μπορεί αυτό το παιδί να αναπτύξει σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης με τον πατέρα του όταν νοιώθει πως εάν περάσει καλά μαζί του θα προδώσει την μάνα του, την ασφάλεια του;

Σήμερα , πρώτη μέρα του χρόνου μιλάω για εκείνες τις οικογένειες που για διαφορετικούς λόγους στην πορεία διαλύθηκαν. Μιλάω για τους συζύγους και γονείς που αποφάσισαν να πάρουν διαζύγιο. Μιλάω για εκείνες τις συζύγους που με αφορμή το διαζύγιο έβαλαν στην ζυγαριά και τα παιδιά τους.  Δεν κατάφεραν οι ίδιες να ξεχωρίσουν την ερωτική σχέση με την γονική. Κι έτσι μετέφεραν τη ν δική τους πίκρα και το δικό τους μίσος στα ίδια τους τα σπλάχνα. Κι επέλεξαν να πληγώσουν τους συντρόφους τους με όπλο τα ίδια τους τα παιδιά. Και τους τα στέρησαν. Μιλάω για εκείνες τις γυναίκες που στο όνομα της εκδίκησης ξέχασαν την υποχρέωση που έχουν απέναντι στα παιδιά τους  και ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ τα απέκοψαν από τον πατέρα τους.  Δεν ξέρω ποιο θεωρούν ότι είναι το όφελος τους. Δεν μπορώ να μπω σε ένα τόσο διεστραμμένο μυαλό. Γιατί έχω δει το αποτέλεσμα αυτού του εγκλήματος. Έχω δει  ενήλικες πια, παιδιά που μεγάλωσαν έτσι. Και έχω δει αυτούς τους ενήλικες να διαπράττουν με κυνισμό  άλλα εγκλήματα. Γιατί δεν έμαθαν να αγαπάνε. Γιατί έμαθαν να ζούνε σε καθεστώς εκδίκησης  από τα μικράτα τους.  δεν μπορώ να τα βάλω με αυτούς τους ενήλικες, έστω κι αν είναι ενήλικες, έχοντας γνώση της παιδικής τους ηλικίας. Δεν μπορώ να ζητήσω την τιμωρία τους για τα διαπραχθέντα εγκλήματα γιατί είναι σαν να ζητάς την ευθύνη των πράξεων του από ένα παράφρονα.

Όμως μπορώ και θα ζητήσω την ευθύνη από την Πολιτεία που στέκεται αρωγός, συμπαραστάτης, αυτού του εγκλήματος. Γιατί επιτρέπει με τους νόμους που έχει να διαπράττεται ξανά και ξανά το ίδιο έγκλημα. Γιατί το οικογενειακό δίκαιο κανένας πολιτικός δεν πήρε την ευθύνη να το αλλάξει τα τελευταία 50, αν δεν κάνω λάθος, χρόνια. Κανένας πολιτικός δεν ανέλαβε να κόψει το ψωμί των δικηγόρων που στο όνομα του κέρδους, γιατί μιλάμε για τζίρο εκατομμυρίων σε όλη την Ελλάδα,   κατακρεούργησαν παιδικές ψυχές συμβουλεύοντας τις  «πονεμένες» πελάτισσες τους να πάνε σε αντιδικία. Να κάνουν μηνύσεις, αγωγές , ασφαλιστικά μέτρα, «να του κόψουμε τον κώλο»… κι άλλα τέτοια  δόλια. Παρά δε,  την αλματώδη  αύξηση τω διαζυγίων τα τελευταία 20 χρόνια, ο νόμος παρέμεινε ο ίδιος.  Στις 100 περιπτώσεις διαζυγίων για τις 98 κατάλληλος για την επιμέλεια των παιδιών είναι η μητέρα. Άσχετα με τα αιτήματα που προβάλει το πατέρας. Άσχετα με το εάν είναι ικανή η μητέρα να μεγαλώσει τα παιδιά.  Ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη για την επιμέλεια κανένας δικαστής δεν έχει ζητήσει. Η χειρότερη μάνα θεωρείται πιο ικανή από τον καλύτερο πατέρα. Παράλογο; Κι όμως εδώ στη Ελλάδα αυτό  ισχύει. Γιατί δεν  υπάρχουν κοινωνικές υπηρεσίες,   κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι και όποιοι άλλοι ειδικοί  χρειάζονται για να χειριστούν τις περιπτώσεις των διαζυγίων που οι πρώην σύζυγοι δυσκολεύονται να συνεννοηθούν ακόμη και στο αυτονόητο:  να έχουν τα παιδιά επαφή με τον πατέρα τους.  Κι έτσι υπερισχύει το «δίκαιο» της μάνας. «θα τα δεις αν πληρώσεις κάτι παραπάνω» , «θα τα δεις όποτε μου κάνει κέφι»  και άλλα παρόμοια.

Ο μόνος τρόπος μετά να αμυνθεί ο πατέρας και να μπορέσει να δει τα παιδιά του είναι να προσφύγει στην  Δικαιοσύνη. Να κάνει ασφαλιστικά μέτρα, αγωγές επικοινωνίας και πάει λέγοντας. Μόνο που μέχρι αυτές να εκδικαστούν και να βγουν οι αποφάσεις και να καθαρογραφούν και να παραδοθούν στον αντίδικο για να έχουν ισχύ  θα περάσουν 2-3 χρονάκια. Στο μεταξύ το παιδί θα μεγαλώνει. Χωρίς τον πατέρα του. Πάντα. Και το παιδί θα νομίζει ότι ο πατέρας του δεν το θέλει. Κι άντε και βγαίνει η απόφαση. Δεν υπάρχει αρμόδια υπηρεσία που να φροντίζει να ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ οι  δικαστικές αποφάσεις. Αποτέλεσμα; Ένα καλογυαλισμένο, ολοστρόγγυλο μηδέν. Ή μάλλον ένας σκασμός λεφτά πεταμένος στους δικηγόρους.  Που με την σειρά τους θα πουν στον πατέρα: « τι να κάνουμε, έτσι λειτουργεί το σύστημα, μπορούμε όμως να κάνουμε και κάτι άλλο, αλλά θα κοστίσει ξέρετε»… και το ξεζούμισμα συνεχίζεται και τα Δικαστήρια ασφυκτιούν από περιπτώσεις διαζυγίων. Αλλά το κέρδος όπως είπαμε είναι τεράστιο, γιατί χιλιάδες δικηγόροι τρέφονται από τα διαζύγια. Και μαζί με τους δικηγόρους και άλλες ειδικότητες…

Και ο πατέρας το δίκιο του δεν το βρίσκει. Στην καλύτερη περίπτωση να περιμένει το παιδί του να γίνει 30 ,40 χρονών για να καταλάβει μόνο του. Αν καταλάβει . Στο μεταξύ όμως η ζωή θα έχει περάσει. Μνήμες με τον πατέρα του δεν θα έχει. Ούτε ο πατέρας με το παιδί του. Και οι δύο θα έχουν ένα τεράστιο κενό. Κι ένα τεράστιο  «γαμώτο». Και θα προσπαθήσουν εάν είναι τυχεροί να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο. Κάνοντας πράγματα μαζί, μαθαίνοντας ο ένας τον άλλον. Όλα αυτά εάν είναι τυχεροί. Γιατί στην ζωή μας την μικρή υπάρχει ο αστάθμητος παράγων. Και πολλές φορές ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας. Κι όταν συνειδητοποιούμε τα λάθη μας απλά ο άλλος έχει φύγει από τη ζωή κι εμείς πορευόμαστε χωρίς την συγχώρεση του. Και το βάρος μεγαλώνει.

Δεν ξέρω τι μπορώ να πω σε αυτά τα παιδιά. Δεν ξέρω εάν μπορούν να ακούσουν. Δε ξέρω εάν τους επιτρέπεται να ακούσουν. Μόνο μια ευχή . Καλή χρονιά με το 2012 να σας βρει ένα βήμα πιο κοντά σε αυτόν που δεν σας αρνήθηκε ποτέ. Στον πατέρα σας.
Νάντια Τριανταφύλλου - Γιάννης Αέρας για το  ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Στοιχεία συλληφθέντων για παιδική πορνογραφία

Διεστραμμένοι που κατηγορούν άλλους ενώ είναι οι ίδιοι ανώμαλοι. Αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα και προκαλείται από το άδικο νομικό σύστημα. Πολλοί δε είναι ατιμώρητοι. 
Κακό είναι που την πληρώνουν αθώοι, μόνο με την υποψία διότι αρκετοί νομικοί-δικαστικοί κύκλοι αυθυποβάλλονται και ρίχνουν ευθύνες σε άλλους για αντιπερισπασμό, για να αθωωθούν οι ίδιοι.
Γνωστοί είναι οι κύκλοι αυτοί στη Θεσσαλονίκη.
Στη δημοσιότητα έδωσε η ΕΛΑΣ, μετά από εισαγγελική διάταξη, τα ονόματα των τριών ατόμων που συνελήφθησαν στο πλαίσιο της επιχείρησης «Cyber - Touch» της Υπηρεσίας Οικονομικής Αστυνομίας, για την καταπολέμηση του φαινομένου της παιδικής πορνογραφίας μέσω διαδικτύου.
Όπως ανακοινώθηκε, πρόκειται για τους:
 

Αντώνιο Ιωάννη Ζαγκλή, ο οποίος γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα και διαμένει στις Αχαρνές Αττικής
 

Κωνσταντίνο Θεοδώρου Παπαδόπουλο, ο οποίος γεννήθηκε το 1984 στο Μαρούσι Αττικής και κατοικεί στην Αθήνα
 

Αναστάσιο Κωνσταντίνου Λαμνάτο, ο οποίος γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα και κατοικεί στην Αθήνα.
 

Σε βάρος του πρώτου ασκήθηκε ποινική δίωξη για την αξιόποινη πράξη της πορνογραφίας ανηλίκων, κατ' επάγγελμα και κατά συνήθεια, με τη χρησιμοποίηση ανηλίκου, που δεν έχει συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας του.
Σε βάρος των άλλων δύο ασκήθηκε ποινική δίωξη για την αξιόποινη πράξη της πορνογραφίας ανηλίκων (προμήθεια, κατοχή, διανομή) με τη χρήση διαδικτύου, η παραγωγή του υλικού της οποίας συνδέεται με τη χρησιμοποίηση ανηλίκου, που δεν έχει συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας του κατ' εξακολούθηση.
 
Όπως τονίζεται στην ανακοίνωση της ΕΛΑΣ, η δημοσίευση των στοιχείων ταυτότητας και της ποινικής δίωξης αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου και των ανηλίκων.


από nooz

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Δολοφονία διαζευγμένου πατέρα από σύζυγο και εραστή


http://youtu.be/2v2fh5ED1vA
Με ενα όπλο τύπου φλόμπερ (αεροβόλο Baikal), που βλέπετε στη φωτογραφία. εκτέλεσε στον ύπνο του τον 45χρονο Μίλτο Δράμαλη, πατέρα δυο παιδιών, ο 45χρονος εραστής της γυναίκας του.

Σύμφωνα με τα όσα είπε ο αστυνομικός Διευθυντής Φθιώτιδας Κώστας Νικολάου, η σύζυγος άφησε ανοιχτή την πόρτα για να μπει μέσα ο εραστής, αλλά την ώρα του φόνου ήταν στο διπλανό δωμάτιο. Επίσης στη συνέχεια προσπάθησαν να στήσουν σκηνικό ληστείας, το οποίο όμως από την πρώτη στιγμή έγινε αντιληπτό από τους αστυνομικούς της Ασφάλειας Λαμίας, οι οποίοι κατάφεραν να εξιχνιάσουν την υπόθεση μέσα σε 24 ώρες.
Tα παραπάνω είπε ο Αστυνομικός Διευθυντής Φθιώτιδας στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησε μαζί με τον Υποδιοικητή του Τμήματος Ασφαλείας Λαμίας Χρήστο Μουτσώκο:
http://www.koutipandoras.gr/?p=26976

ΓΟΝΕΙΣ & ΠΑΙΔΙ: Συνέντευξη από γονείς (Γονική Αποξένωση)

ΓΟΝΕΙΣ & ΠΑΙΔΙ: Συνέντευξη από γονείς (Γονική Αποξένωση): Συνέντευξη με ένα γονέα θύτη γονικής αποξένωσης. - Μαρία τι κάνει η κόρη σου; - Μια χαρά τον τελευταίο καιρό ξεκίνησε ιππασία και είνα...

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Ο γάμος: Θεσμός, συντροφικότητα ή/και κάτι άλλο; (...

PATERAS - ΠΑΤΕΡΑΣ: Ο γάμος: Θεσμός, συντροφικότητα ή/και κάτι άλλο; (...: Ο γάμος: Θεσμός, συντροφικότητα ή/και κάτι άλλο; (1ο μέρος) Η σύναψη  γάμου  είναι θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα όπως και η ίδρυση  ο...

Σύνδρομο Γονικής Αλλοτρίωσης-Αποξένωσης - wikipedia


Ιστορικό [Επεξεργασία]

Στις αρχές του 1970, όταν τα διαζύγια σημείωσαν μεγάλη αύξηση στον δυτικό κόσμο, ο Γκάρτνερ (Gardner) ερεύνησε βαθιά το θέμα των επιπτώσεων στα παιδιά των οποίων οι γονείς είχαν πάρει διαζύγιο. Δεν ήταν εύκολο να εξηγηθούν φαινόμενα όπου το παιδί στρεφόταν εναντίον του γονέα, που δεν είχε την επιμέλεια, δίχως λόγο. Αυτό μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Δεν ήταν απλή συκοφαντική δυσφήμιση του άλλου γονέα, δεν ήταν απλήπλύση εγκεφάλου του παιδιού, δεν ήταν απλό ψυχολογικό του πρόβλημα. Κάτι το διαφορετικό, το ανεξήγητο συνέβαινε.
Πρώτος μίλησε γ' αυτό ο Γκάρτνερ (PAS : Parental Alienation Syndrome) αλλά και οι Turkat, Nichols, κτλ. Στην Ελλάδα, Ο ΣΥ.Γ.Α.Π.Α.[1] πραγματοποίησε ημερίδες, στις οποίες ομιλητές ήσαν οι Σπιτάλας Ν. και Χριστοδουλάκης Θ.
Πράγματι, ο Gardner και ο Turkat μετά από έρευνες νομικών και ψυχολογικών θεμάτων και περιπτώσεων παιδιών διαζευγμένων, απέδειξαν ότι αποτελεί σύνδρομο βαθιά ριζωμένο στη συνείδηση και τον ψυχικό κόσμο του παιδιού και δεν αποβάλλεται. Υπάρχει σε ήπια, σε μέτρια και σε βαρεία μορφή. Στην τελευταία κατηγορία, το παιδί δεν έχει ενοχές, δεν θέλει καμία σχέση με τον άλλο γονέα (ούτε και τηλεφωνική), τρομάζει με την παρουσία του και τον απεχθάνεται. Μάλιστα, μπορεί και να πάει σε δικαστήριο εναντίον του, συνήθως επειδή το έπεισε ο γονέας με τον οποίο συμβιώνει.
Ο Gardner διαχωρίζει το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης από Την Γονική Αποξένωση ως γενικού όρου, όπου υπάρχουν αίτια όπως γονική παραμέληση, κακοποίηση (σωματική, συναισθηματική, σεξουαλική), εγκατάλειψη ή και αποξένωση από γονική συμπεριφορά. Ειδικότερα, το Σύνδρομο PAS είναι πολύ συγκεκριμένο και υποκατηγορία του προηγούμενου το οποίο προκύπτει από πλύση εγκεφάλου και την παιδική συμπεριφορά-φόβο. Ο Δρ Ντάγκλας επισημαίνει ότι η Γονική Αποξένωση επικεντρώνεται στη συμπεριφορά των γονέων ενώ το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης εστιάζεται στην κατάσταση και συμπεριφορά του παιδιού από την αδικαιολόγητη εκστρατεία συκοφάντησης-δυσφήμισης του άλλου γονέα.
Οι παραπάνω επιστημονικές έρευνες έδωσαν τη δυνατότητα να αναπτυχθούν κινήματα πατέρων σε όλο το κόσμο για τα νομικά τους δικαιώματα που απορρέουν από την μη ισότιμη μεταχείρισή τους και την επίδοση της αποκλειστικής επιμέλειας σε ένα μόνο γονέα.
Το 2002 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης σε μια Διεθνή Διάσκεψη. Η Μέρι Μπανότι, διαμεσολαβήτρια για τις απαγωγές παιδιών σε διεθνές επίπεδο, γράφει στην έκθεσή της, (Παράρτημα V) ότι:
    ...Αυτό το φαινόμενο αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο ως πρόβλημα των παιδιών στα οποία δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στον ένα ή στον άλλο γονέα. Ο γονέας που έχει την επιμέλεια φροντίζει να αποξενώσει τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια από τα παιδιά του και αυτή η πρακτική είναι δυστυχώς πολύ συνηθισμένη και έχει καταστροφικές συνέπειες για το παιδί. Είναι σημαντικό οι δικαστικές αρχές και οι κοινωνικοί λειτουργοί που αναλαμβάνουν παιδιά σε αυτή την κατάσταση να γνωρίζουν ότι υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές και δεν πρέπει να κάνουν διακρίσεις κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την πρόσβαση και τα δικαιώματα επίσκεψης.    
Σε πέντε πολιτείες των ΗΠΑ, αναγνωρίσθηκε η 25η Απριλίου κάθε έτους ως ημέρα γονικής αποξένωσης.
Πλείστα άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες την διετία 2005-2007 αναφέρονται στο σύνδρομο αυτό και στην Ελλάδα. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των αποξενωμένων παιδιών στην Ελλάδα ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες και είναι ο υψηλότερος τόσο σε ποσοστά όσο και σε απόλυτους αριθμούς σε όλο τον κόσμο.
Σε αυτό το θέμα, ο καθηγητής Κουμάντος προτείνει αναστροφή της επιμέλειας λόγω κακής άσκησής της, διότι επιμένει ότι ο γονέας, στον οποίο έχει ανατεθεί η επιμέλεια παιδιού, πρέπει να καλλιεργεί στο παιδί αγαθά συναισθήματα για τον άλλο γονέα.
Το σύνδρομο αυτό έχουν και τα παιδιά διαζευγμένων, όπου η μητέρα ψευδώς κατήγγειλε τον πατέρα για σεξουαλική παρενόχληση-κακοποίηση.
Στη Γαλλία, κατά την κυρία Badinter,[2] 17% των Γαλλίδων κατηγορούν τον σύζυγο ψευδώς για σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού που διεκδικούν μαζί την επιμέλεια. Το ποσοστό αυτό στον Καναδά είναι της τάξεως του 25%, ενώ στην Ελλάδα ανέρχεται στο 50%. Αυτές οι ψευδείς κατηγορίες δημιουργούν την βαριάς μορφής PAS.[3] Η ψυχίατρος Benedicte Goudard, πρόσφατα, δημοσίευσε διδακτορική διατριβή, στην Ψυχιατρική Σχολή της Λυών, με θέμα: 'Syndrom d'alienation parental'[1]

Συμπτώματα [Επεξεργασία]

Άγχος, νευρικότητα, κατάθλιψη, αδιαφορία προς τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, εχθρότητα, απέχθεια, δεν θέλει τηλεφωνική ή άλλη επαφή, φοβάται να εκδηλώσει τα συναισθήματά του μπροστά στον γονέα από τον οποίο εξαρτάται με δικαστική απόφαση. Σίγουρα προηγήθηκε το Σύνδρομο της Στοκχόλμης και συκοφαντική δυσφήμιση.

Θεραπεία [Επεξεργασία]

  1. Απεμπλοκή από δικαστήρια, δικαστικές αποφάσεις επικοινωνίας.
  2. Να παρακολουθείται το παιδί από παιδοψυχίατρο
  3. Να υπάρχει επιθυμία ψυχολογικής-ψυχιατρικής βοήθειας από τους γονείς

Παραπομπές [Επεξεργασία]

Βιβλιογραφία [Επεξεργασία]

(Τα ελληνικά κείμενα του Gardner μεταφράστηκαν από τους: Χριστοδουλάκη Θεοδόση, ψυχίατρο, Σιγανό Δημήτρη, ιατρό, και Γκολφινόπουλο Χαράλαμπο, καλλιτέχνη).
  • Jeffrey P. Wittmann: Custody Chaos, Personal Peace
  • Richard A. Warshak: Divorse Poison
  • Carleen Brennan, Michael Brennan: Custody for Fathers
  • Eekelar J and Sandford K, 1978, Family Violence, an international and interdisciplinary study, Canada.
  • Council of Europe, 1980, Legal Affairs, Criminological aspects of the ill treatment of children in the family, Strasbourg.
  • Martin Herbert, Χωρισμός και διαζύγιο-αντιμετώπιση προβλημάτων παιδιού και εφήβου, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
  • Λάνσκι Βίκυ, Αντιμετωπίζοντας το παιδί μετά το διαζύγιο (σελ 125-127 παρεμπόδιση της επικοινωνίας από τη μητέρα, ψευδείς κατηγορίες για παρενόχληση).
  • Αγάθωνος- Γεωργοπούλου Ε., εκδόσεις Γρηγόρη, Ινστιτούτο υγείας του παιδιού, σελίδες 254 (έκπτωση από τη γονική μέριμνα* αρ. 1537 ΑΚ), 262 (συναισθηματική κακοποίηση), 250-256 (κακή άσκηση γονικής μέριμνας (αρθ. 1532). Μελέτες
  • Elkman, O’Sullivan, 1991, Ποιος μπορεί να πιάσει ένα ψεύτη. Αμερικανός Ψυχολ., Νο 46, σελ 913-920.
  • Gardner, 1987, Το γονικό σύνδρομο αποξένωσης και η διαφοροποίηση μεταξύ της κατασκευασμένης και γνήσιας κατάχρησης φύλων παιδιών.
  • Gardner, 1989, Οικογενειακή αξιολόγηση στις μεσολαβήσεις επιτήρησης παιδιών, διαιτησία και προσφυγή στο δικαστήριο
  • Hodges 1991, Επεμβάσεις για τα παιδιά του διαζυγίου, Νέα Υόρκη
  • Shepard, 1992, Παιδί- επίσκεψη και εσωτερική κατάχρηση. Ευημερία παιδιών, Νο 71, σελ 357-367.
Turkat, 1993, Το διαζύγιο αφορούσε το κακόβουλο σύνδρομο μητέρων. Περιοδικό της οικογενειακής βίας.
  • The American Psychiatric Association (1994), Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition (DSM* IV). ΅
  • Washington, D.C.: American Psychiatric Association.
(1985), Recent trends in divorce and custody litigation.
  • Academy Forum (a publication of the American Academy of Psychoanalysis), 29(2):3-7. (1986), Child Custody Litigation: A Guide for Parents and Mental Health Professionals.
  • Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc. (1987a), The Parental Alienation Syndrome and the Differentiation Between False and Genuine Child Sex Abuse.
  • Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc.
(1987b), Child Custody. In Basic Handbook of Child Psychiatry, ed. J.D.
  • Noshpitz, Vol. V, pp. 637–646. New York: Basic Books, Inc.
(1989), Family Evaluation in Child Custody Mediation, Arbitration, and Litigation.
  • Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc.
(1992), The Parental Alienation Syndrome: A Guide for Mental Health and Legal Professionals.
  • Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc.(1998), The Parental Alienation Syndrome, Second Ed.
  • Arditti, 1992, Παράγοντες σχετικά με την επιτήρηση, την επικοινωνία και την υποστήριξη παιδιών για τους διαζευγμένους πατέρες.
  • Turkat D, 1995, Διαζύγιο σχετικό με το σύνδρομο της κακόβουλης μητέρας, Περιοδικό της Οικογενειακής Βίας, Τόμος 10, αριθμός 13, ΙΙ, σελ 253* 264.
  • Turkat D, 1994, Παρεμπόδιση Επικοινωνίας των παιδιών μέσα στο διαζύγιο, Ιδρυμα της Φλώριδας, Ψυχολογίας και Πανεπιστήμιο του Κολεγίου της Φλώριδας.
  • Η Αμερικανική ψυχιατρική ένωση (1994), Διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο των διανοητικών διαταραχών, τέταρτη έκδοση (δσμ- IV) . Ουάσιγκτον, DC: Αμερικανική ψυχιατρική ένωση.
  • Gardner (1986), Προσφυγή στο δικαστήριο επιμέλειας παιδιών: Ένας οδηγός για τους γονείς και τους ψυχοθεραπευτές.
  • Gardner (1987a), το γονικό σύνδρομο αλλοτρίωσης και η διαφοροποίηση μεταξύ της ψεύτικης και αληθινής κακοποίησης παιδιών.
  • Gardner (1998), το γονικό σύνδρομο αλλοτρίωσης, δεύτερη έκδοση.
  • Το Συμβούλιο Δικαιωμάτων Παιδιών, 1994, Ετήσιο Φυλλάδιο Συμβάσεων, Ουάσιγκτον.
  • Abarbanel A: shared parenting after separation and divorce: a study of joint custody. Am. J Orthopsychiatry 49:320- 329,1979
  • Emery R : The truth about children and divorce. Penguin group,2004
  • Friedman HJ,the father's parenting experience in divorce. Am.J Psychiatry 137:1177- 1182,1980
  • Gunsberg L, Hymovitz P : divorce and custody, The analytic press, Inc. 2005.
  • Stewart Rein: betrayal of the child, Lotus press 2003.
  • Benedicte Goudard, Διδακτορική διατριβή στην ψυχιατρική σχολή της Grenoble, 2008 Le Syndrome d’Aliénation Parentale. Thèse de Bénédicte Goudard
  • Σπιτάλας Νίκος, 2012, Το Κοινωνικό Κίνημα των Διαζευγμένων, εκδ. iwrite, Θεσσαλονίκη, σελ. 46-58, 203-230, 319-384
  • Σπιτάλας Νίκος, 2012, Ιστορίες Διαζυγίων, αυτοέκδοση, σελ. 242-284
  • Εκθεση Επιτρόπου Κύπρου, Ιούλιος 2012

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF_%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82

ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ.

The Secret Real Truth: ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ.: Τα παιδιά των διαζευγμένων συχνά κακοποιούνται ψυχολογικά, είτε γιατί γίνονται μοχλός πίεσης του ενός γονιού στον αλλο, είτε γιατί στερο...

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Επιβεβαίωση των μελετών του ΣΥΓΑΠΑ: Ο Μπρέβνικ και η σεξουαλική εξάρτηση από τη μητέρα του

«Μια Νορβηγική Τραγωδία»: Απλώς επιβεβαιωνόμαστε για το κακό που κάνουν οι μαμάδες που έχουν μοναδική επιμέλεια και αποξενώνουν το μπαμπά από το αγόρι.

Ο μακελάρης του Όσλο και η σεξουαλική εξάρτηση από τη μητέρα του.
«Μια Νορβηγική Τραγωδία» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου το οποίο κυκλοφορεί για τη ζωή του Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, στο οποίο στοιχειά-σοκ για την «τραυματική» παιδική ηλικία του μακελάρη του Όσλο έρχονται στο φως.
Η σεξουαλική εξάρτηση από τη μητέρα του, οι βίαιες τάσεις που είχε από παιδί και οι συχνές επισκέψεις σε κέντρα ψυχικής υγείας, σχολιάζονται αναλυτικά στο νέο βιβλίο για τον Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ.
Ο συγγραφέας του εν λόγω βιβλίου, Άαγκε Μπόρκεγκρεβινκ, επικαλείται εκθέσεις παιδοψυχολόγων, και υποστηρίζει ότι Μπρέιβικ κακοποιούνταν σωματικά και ψυχολογικά από τη μητέρα του, Βένκε Μπέρινγκ, από βρεφική ηλικία.
«Η μητέρα του Μπρέιβικ τον κακοποιούσε σωματικά από όταν εκείνος ήταν μόλις τεσσάρων ετών. Τον χτυπούσε και του έλεγε συχνά ότι θα ήθελε να ήταν νεκρός», σύμφωνα με τον Μπόρκεγκρεβινκ.
Μάλιστα, ο συγγραφέας αναφέρει ότι η μητέρα του Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, πίστευε ότι ο γιος της θα εξελισσόταν σε ένα ιδιαιτέρα βίαιο άτομό καθώς και ότι θα μπορούσε να κάνει κακό στους συνανθρώπους του και όλα αυτά, πριν εκείνος γίνει πέντε ετών.
«Τον έβλεπε σαν ένα ενήλικο βίαιο άτομο, παρόλο που ήταν μόνο ένα αγοράκι» λέει ο Μπόρκεγκρεβινκ. Η Μπέρινγκ θεωρούσε ότι ο γιος της ήταν «επιθετικός, υπερκινητικός και προσκολλημένος σε αυτήν» ήδη από την εποχή που θήλαζε.
«Η Βένκε Μπέρινγκ και ο γιος της κοιμόντουσαν μαζί κάθε βράδυ και είχαν στενή σωματική επαφή» σύμφωνα με ψυχολόγους του κέντρου παιδικής και νεανικής ψυχικής υγείας της Νορβηγίας όπου ο Μπρέιβικ και η μητέρα του έμειναν για αρκετές εβδομάδες το 1983, μετά από καταγγελία γειτόνων τους για απρεπή σεξουαλική συμπεριφορά από πλευράς της.
«Κατά τη διάρκεια της αστυνομικής έρευνας, οι γείτονες δήλωσαν ότι είχαν σοκαριστεί από την άκρως σεξουαλική γλώσσα της μητέρας» αναφέρεται στο βιβλίο.
Μάλιστα, σε έκθεση των ψυχολόγων του κέντρου παιδικής και νεανικής ψυχικής υγείας της Νορβηγίας, η Μπέρινγκ περιγράφεται ως μια γυναίκα «με εξαιρετικά δύσκολη νεανική ζωή, μεταιχμιακή δομή προσωπικότητας και μια ελάχιστα ορατή, αλλά πανταχού παρούσα κατάθλιψη, η οποία προβάλλει τις πρωτόγονα επιθετικές και σεξουαλικές της φαντασιώσεις στον μικρό Μπρέιβικ».
Πάντως, ο συγγραφέας Άαγκε Μπόρκεγκρεβινκ έχει δεχτεί έντονη κριτική λόγω της απόφασής του να δημοσιεύσει τις ιατρικές αναφορές των επιστημόνων με πολλούς να κάνουν λόγω για παραβίαση της ιδιωτικής ζωής της κ. Βένκε Μπέρινγκ η οποία έκανε εισαγωγή σε ψυχιατρική κλινική μια ημέρα αφότου ο γιος της έβαψε με αίμα το νησί Ουτόγια, τον Ιούλιο του 2011.
Πηγή: The Telegraph http://www.protothema.gr/world/article/?aid=228447


Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012